DE DUVEL UIT HET DOOSJE

Probeert paus Franciscus een fysiek en verstandelijk beperkte jongeman zijn zegen te geven, wordt er gelijk gesuggereerd dat hij zich te buiten gaat aan exorcisme. Wat is dat toch, die preoccupatie met het kwaad of zo u wil The Dark Side? Overal loert kennelijk het duivelse gevaar en het ergst is natuurlijk het kwaad dat zich van binnenuit meester van je maakt. Omdat het slachtoffer daar zelf niets aan kan doen, lijkt uitdrijving het enig probate bestrijdingsmiddel en zal zeker een kerkvorst als de paus elke gelegenheid te baat nemen om het kwaad op deze manier te lijf te gaan. Tenminste, als we de uitdrijffanclub mogen geloven.

Over de handlangers van het grote Kwaad - Satan of Lucifer in eigen persoon - zullen we het een volgende keer in de Apocriefen hebben. Deze keer (episode 5) richten we onze aandacht op de duivelse zondeval zelf: hoe kon Lucifer zo diep vallen?

Nee, dat kwaad kwam niet onverwacht als een duveltje uit een doosje. Uiteraard zal dit apocriefe relaas de aanhangers van het exorcisme in hun mening bevestigen. Natuurlijk heeft iedereen recht op een eigen overtuiging, maar laat in het vervolg in hemelsnaam die arme Franciscus hier verder buiten.

En gelukkig zijn er ook aardige duivels.

(Tasmaanse duivel in de versie van The Looney Tunes)

ADAM UND EVA: EIN KRIMI IM PARADIESE

Hildegard von Bingen en haar secretaris Volmar.

 

We doen de benedictijnse abdis Hildegard von Bingen (1098 - 1179)  absoluut geen recht door ons specifiek te focussen op haar visioenen. Eigenlijk was ze van alle markten thuis. Wikipedia omschrijft haar veelzijdigheid als volgt: Zij was onder meer actief op het gebied van religie, kosmologie, wetenschappen, filosofie, compositie en muziekbeoefening, poëzie, plantkunde en linguïstiek.

 

Nu waren visioenen als middel om in hogere sferen te komen of zelfs heuse uitstapje naar het hiernamaals zeker bij de geestelijkheid geen uitzondering. We hoeven hierbij alleen maar te denken aan de bizarre reis van ridder Tondalus in zijn gelijknamige visioen. En ook de Goddelijke Komedie van Dante staat in deze buitengewoon fantasierijke traditie.

 

Wat de welhaast psychedelische reis van Hildegard von Bingen opmerkelijk maakte, is dat zij er hierdoor van overtuigd raakte dat Adam en Eva in de Hof van Eden Duits met elkaar gesproken hebben. Althans, volgens een van onze bronnen.

 

Apocrief of niet, dit gegeven prikkelde onze fantasie dermate, dat we het niet konden nalaten om een voorstelling van een dergelijk gesprek te maken. Wat zouden ze tegen elkaar gezegd hebben, op het roemruchte moment met de appel?

 

We hebben ons daarbij sterk laten inspireren door wat voor een groot aantal Nederlanders het eerste, zo niet belangrijkste contact met de Duitse taal is geweest, Derrick. De Krimikenner herkent vast en zeker menig dialoog uit deze serie. Om beschuldigingen van plagiaat of blasfemie uit mystieke kringen of van de kant van krimifans te voorkomen, hebben we de nodige porties steenkoolduits toegevoegd. Let wel: deze dialogen zijn geruime tijd vóór de Jiskefetserie Tampert tot stand gekomen. Tevens zal ook vrij snel blijken waarom dit apocriefe 'geschrift' meer dan terecht nooit de boekversie - het Handboek voor het Hiernamaals uit 2004 - heeft gehaald.

 

Tenslotte willen we - als een soort eerbetoon - graag nog wijzen op de fraaie verfilming van het leven van onze abdis door Margaretha von Trotta uit 2009, met Barbara Sukowa in de hoofdrol.  

 

 





 

Kortom, degenen die nog meer willen proeven van de hemelse sferen van onze Duitse mystica, raden wij ten zeerste aan om eens te speuren en vooral ook te luisteren naar een uitvoering van haar muziekwerken, bijvoorbeeld de Heavenly Revelations (excusez l'allemand), te vinden op het Naxoslabel of anders ongetwijfeld via Youtube (zie O vis aeternitatis) te vinden. Degenen die nog steeds toe zijn aan Adam und Eva klikken nu op de pagina met de Apocriefjes.

 

HENOCH WIST ER ALLES VAN

In het kader van onze apocriefen over Engelen & Duivels deze keer Henoch (de vader van Methusalem), die ook door de samenstellers van de Bijbel apocrief is verklaard. De bovenstaande boekomslag is daarbij weer een mooi voorbeeld van hoe dergelijke verhalen in de huidige tijd goed van pas kunnen komen.

Voor een ieder die naarstig op zoek is naar het Hogere of het Diepere vindt wellicht hierin een manier om daar dichter bij in de buurt te komen. Uiteraard weten allerlei moderne zieners en mystici daar vaak handig op in te springen. En zo kan een cultuurhistorisch interessant onderwerp al heel snel verworden tot quasi-mystiek gewauwel. Arme Henoch!

HELSE BRAAI IN HEMELSE BEWOORDINGEN

(fragment van Lucifer in de Helleput van De Gebroeders van Limburg)

Wees gerust, dit gaat niet over de Zuid-Afrikaanse tour van Nick en Simon en hun koffer vol inspiratie!

Niet lang na de Atlas verscheen er in de Zuid-Afrikaanse Die Burger een recensie die het verdient om nog eens expliciet vermeld te worden. Niet zozeer vanwege de lovende bewoordingen, maar vooral vanwege het schitterende taalgebruik. Bij een eerste lezing was het net of we een belangrijke bron uit een ver verleden aan hadden geboord. Het gaf even het gevoel of de Atlas ooit al eens in het Diets verschenen was.

De aanwezigheid van metrolijnen zou dan echter een anachronisme zijn. Ook zou er sprake zijn van een vreemde loop. Prachtig materiaal voor fantasy a la Het Leisteenskelet van Bernard Kegel of misschien voor fact - hoeveel nachtjes slapen nog voordat de nieuwe Dan Brown verschijnt? - fiction. Zeg maar, Nick en Simon als de bedenkers van het Afrikaans. Kortom, meer iets voor de apocriefen is. Vandaar dat we de recensie aldaar geplaatst hebben en als een soort eerbetoon integraal.

En nu maar hopen dat zij ook in de koffer van Nick en Simon is beland.